سال نو می شود . سال 88 روزهای پایانی اش را سپری می کند . می توان صدای از نفس افتادن اش را شنید . می توان سال سر حال و جوان 89 را دید که بی صبرانه منتظر شلیک توپ های تحویل سال است تا خود را در آغوش بهار اندازد . آخرین روزهای سال را در حالی به پایان می رسانیم که درختان زود تر از هر سال به شکوفه نشسته اند . شاید این نوید سال پر بار ی باشد که در بهاراش آن را بتوان دید . شاید ...
سال 88 را تمام می کنیم اما خیلی از اتفاقات هنوز تمام نشده است . کارهای بسیاری مانده که نیمه رها شده و یا به اتمام نرسیده است . قرارمان تمام کردن شان در سال جدید است . اگر بگذارند را رها می کنیم و می چسبیم به باید های که این بار نه دیگران که خودمان آن ها را می نویسیم . ماه های سختی بود و در همان حال لبریز از امید و شور و آگاهی . برای فردا هایی که خواهد آمد پر از انرژی هستیم . از من می پرسیدن چرا عکس های دو دوره ی انقلاب 57 را با اعتراضات خرداد 88 مقایسه کردم . جالب اش اینجا بود که قسم و آیه آوردنم را هم که این عکس ها همه جا وجود دارد را نمی پذیرفتن ! یا می پرسیدن چرا کاریکاتور مموتی را در همراهم یا لب تاب نگه داشته ام ؟! این عکس ها در روزهایی نه چندان دور ، تصاویری خواهند شد تاریخی که آغاز بیداری مردمی را نشان می دهد که این بار با چشمانی باز و دلی امیدوار به درستی می دانند که چه می خواهند . این ملت برای نو شدن آمده اند و هرگز برای به دست آوردن اش حاضر به رها کردن آرمان های شان نیستند . این مردم در جستجوی رای های شان به دست آوردی رسیدند که شاید تصوراش را هم نمی کردند . دست آوردی که همه ی آن هایی را که دل در گرو وطن دارند گرد هم آورد تا نو شدن را فریاد کنند . . . ما نو می شویم . این رسم ماست . نو می شویم و صبر می کنیم تا به اهداف مان برسیم . . . و می رسیم .
سال 88 را تمام می کنیم اما خیلی از اتفاقات هنوز تمام نشده است . کارهای بسیاری مانده که نیمه رها شده و یا به اتمام نرسیده است . قرارمان تمام کردن شان در سال جدید است . اگر بگذارند را رها می کنیم و می چسبیم به باید های که این بار نه دیگران که خودمان آن ها را می نویسیم . ماه های سختی بود و در همان حال لبریز از امید و شور و آگاهی . برای فردا هایی که خواهد آمد پر از انرژی هستیم . از من می پرسیدن چرا عکس های دو دوره ی انقلاب 57 را با اعتراضات خرداد 88 مقایسه کردم . جالب اش اینجا بود که قسم و آیه آوردنم را هم که این عکس ها همه جا وجود دارد را نمی پذیرفتن ! یا می پرسیدن چرا کاریکاتور مموتی را در همراهم یا لب تاب نگه داشته ام ؟! این عکس ها در روزهایی نه چندان دور ، تصاویری خواهند شد تاریخی که آغاز بیداری مردمی را نشان می دهد که این بار با چشمانی باز و دلی امیدوار به درستی می دانند که چه می خواهند . این ملت برای نو شدن آمده اند و هرگز برای به دست آوردن اش حاضر به رها کردن آرمان های شان نیستند . این مردم در جستجوی رای های شان به دست آوردی رسیدند که شاید تصوراش را هم نمی کردند . دست آوردی که همه ی آن هایی را که دل در گرو وطن دارند گرد هم آورد تا نو شدن را فریاد کنند . . . ما نو می شویم . این رسم ماست . نو می شویم و صبر می کنیم تا به اهداف مان برسیم . . . و می رسیم .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر