خجالت

اول کلام
خانه ی جدید را با لطف یحیی خان اسکندری خودمان در وبلاگ « من متهم می کنم » راه انداختیم که البته نهیب محمد خان معینی هم پر بی تاثیر نبوده است ! به هر حال امیدوارم خوش آیند باشد برای دوستان . تا زمانی که اجازه بدهند همینجا می نویسم . وقتی هم اجازه ندادند راهی برای نوشتن پیدا می کنیم .
خجالت
اولین بار بود . شایدم چندمین بارکه خجالت کشیدم . اما این دفعه با دفعات قبلی فرق می کرد . وقتی لحن و صدای اش فرق کرد . وقتی به عنوان نماینده ی مردم حرف زد . وقتی گفت « گنده تر از تو هم نمی تونه غلطی کنه » شاید فکر می کرد حرف اش مثل حرف امام طلا نویس می شود و همه جا زیر لب زمزمه می کنند و برای اش ترانه می سازند . حتی همان حرف هم تاریخ مصرف داشت . چه بسا اگر امروز امام بود حرف دیگری می گفت . فراموش کرده است که هر کسی که شب زنده دار شد قلندری نمی داند ! اما چرا اینگونه شده و مگر آمریکا فرق کرده است . همان است که بود . زور گو و ظالم . اما چرا این دفعه فرق می کند . چرا همه ی ملت ایران یکپارچه برای این حرف اش هورا نکشیدند ؟! چه چیزی فرق کرده است ؟! لابد گوینده اش! به هر حال از این که لحن دیپلماتیک نماینده ی کشورم چنین بود که شرمگین شوم ، نمی دانم باید چگونه سر بلند کنم ؟!
اما سر بلند می کنم . چنان که همه ببینند . . . و دیدند . همین است که من هم به جای خجالت لبخند می زنم . از همان هایی که همه ی ما زدیم . لبخندی به وسعت اقیانوسی از صبر و بردباری .
قرقیز
اگر همان روز ال می شد و بل می گشت ، امروز ما هم مثل قرقیزها شادی می کردیم ؟! شاید ! اما نه ! آن وقت تاریخ مدنیت مان را چکار می کردیم . مگر شعار ما از همان انقلاب 57 بر ضد خشونت نبود ؟! که بود . اگرنبود که روزه ی سکوت نمی گرفتیم و در سکوت فریاد نمی زدیم که بزنند بر سرمان . پس دوستانی که هنوز فکر می کنند که جواب های هوی است خوب توجه کنند که اگر چنین نیز باشد ، ( با احترام کامل به مردم قرقیزستان ) ملت ما قرقیز نیست . این مردم این همه خون ندادند که خودشان را تبدیل به یکی از همان ها کنند که همه چیز را زود و زور می خواهند . آنوقت به چه چیزمان بنازیم همراه ؟! به صبر و مقاومتی که نداریم ؟! اگر من و تو هم قلم هامان را زمین بگذاریم ، آسمان دل این خاک را چه کسی آبی کند عزیز ؟!