ببخشند یا نبخشند چه فرقی در احوال امروز خواهد داشت ؟ تاج زاده در نامه اش به پدر و مادر وبا پذیرفتن متهم بودن اش ، ضمن پرداختن به دغدغه های فراوانی که در وجود تک تک ما نیز سال هاست لانه کرده ، از همه ی اشتباهات گذشته در برخورد با فعالان سیاسی سی سال گذشته عذر خواهی نمود . نا گفته پیداست که منظور نظرش تروریست هایی نبوده اند که دستشان به خون مردم آغشته شده است . اما این که چرا تاج زاده امروز دریافته است که رفتار حاکمیت با مخالفان سیاسیِ نبراندازش درست نبوده ، لابد باید پاسخش رادر دوران بازداشت و زندان و بازجویی هاییِ پس داده اش یافت .
اصلن فرق بخشیدن یا نبخشیدن چیست ؟ گیریم که بیست سال بعد بخواهد رفتار امروز در زندان ها را هم ببخشد . بازجوی اش را ببخشد که نصفه شب سین جیمش کرده است . چند نفری بلندش کرده اند و کوبیده اندش زمین . آویزان اش کرده اند که یک کلمه بگوید غلط کردم . ببخشد که دانشجوها را کشان کشان روی زمین کشیده اند و بچه هایی آینده ساز مملکت را در کهریزک چنین و چنان شان کرده اند . ببخشند که دلبخواهی گرفته اند و در ناکجاآبادی زندانی اش کرده اند و با مشت و لگد پذیرایی نموده اند . ببخشد که با یادگار بنیانگذار انقلاب چنان کردند و وی را نا خلف نامیدند . ببخشد فلان ها را به جرم شرکت در تجمعی که هنوز برگزار نشده بازداشت می کنند و هنوز پس از یک سال نتوانسته اند قاتل نداها و سهراب ها و آساها و روح الامین ها را شناسایی کنند .
می شود همه یِ این ها را بخشید . بخشید چون مهم ایران است . مهم آزادی است . مهم آینده ای ست که باید برایِ سر بلندی بقیه ی نداها و سهراب ها ساخته شود و یادمان نرود که در بخشیدن لذتی ست که در قصاص هرگز نخواهد بود .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر